[Z24]

Jak już wspominałem w temacie "Praskie ślady...", Egon Erwin Kisch był związany także z drugim końcem PSiTT, to jest z Bieszczadami. Gdy wybuchła I Wojna Światowa, podówczas 29-letni, ale już znany na całym świecie, został zmobilizowany jako zwykły rezerwista w stopniu kaprala. Został, mówiąc po galicyjsku, zaasenterowany do wojska, bo wcześniej wykręcił się od propozycji zostania historiografem w C.K. Sztabie Generalnym. Złośliwie ujął to w ten sposób, że nie miał ochoty pracować w biurze reklamy S.G.
Od pierwszych dni wojny dzielił więc losy żołnierzy praskiego korpusu na froncie w Serbii, a potem w Galicji. 18.03.1915 roku w Woli Michowej został ciężko ranny i kontuzjowany podczas ostrzału artyleryjskiego. Odtransportowany do Maniowa, został załadowany wraz z innymi rannymi do słynnej ciuchci bieszczadzkiej i przewieziony do Cisnej do szpitala polowego. E.E.K błędnie nazywa ją co prawda kolejką polową, ale był na galicyjskim froncie bardzo krótko i jeszcze nie poznał dobrze terenu.
Swoje przeżycia na frontach I Wojny Światowej Egon Erwin Kisch opisał w tomie pt. "Zapisz to, Kisch".
Z tych wspomnień z I Wojny Światowej, które czytałem, opowieść E.E.K. należy do najbardziej wstrząsających, zaraz obok relacji zawartej w autobiografii naszego wielkiego uczonego Ludwika Hirszfelda, pt. "Historia jednego życia" (nie chcąc angażować się po stronie żadnego z mocarstw, a tym bardziej mocarstw zaborczych, zaciągnął się jako lekarz wojskowy do armii serbskiej), oraz obok tomu wspomnień sławnego angielskiego pisarza Roberta Gravesa (tego od K...K...K..laudiusza) pt. "Wszystkiemu do widzenia".

[Z24]

Literackie wątki PSiTT sięgają nie tylko do Pragi, Bieszczadów, ale również za Kanał, w jednym tylko kraju zwany Angielskim. Na początku dziennika Baśki dowiadujemy się, że członkowie wyprawy przybrali sobie nazwy poszczególnych dni tygodnia jako pseudonimy. Ta zabawa ma rodowód literacki i to z górnej półki. W znakomitej powieści Gilberta Keitha Chestertona "Człowiek, który był czwartkiem" ("The man who was thursday"), członkowie władz pewnego demonicznego (szczegółów nie zdradzam) zgromadzenia nosili takie właśnie pseudonimy; prezesem był oczywiście Niedziela. Ciekawe, że w PSiTT akurat Czwartek zdradza zainteresowania estetyczne robiąć awanturę w kiosku Gnatów z powodu wystawionego tam na sprzedaż chłamu. Być może nawiązuje w ten sposób niejako do chestertonowskiego pierwowzoru, tytułowego Czwartak, który był m. in. "poetą ładu".

[MrCzui]

A wiesz 'Zecie' ze właśnie na tą książkę patrzyłem od jakiegoś czasu...Stoi na półce i czeka, a właściwie czekała bo Twoja rekomendacja mi starcza :-D sięgam.

[Z24]

[John Dee]

[Z24]

[Z24]

W pogoni za połówką talizmanu Kelleya ZN sprowadza bohaterów powieści do chałupy Pókijańca, znajdującej się we wsi Bóbrka. Wieś ta jest położona nad Jeziorem Myczkowskim i ta okoliczność ma istotne znaczenie ze względu na możliwość rozegrania pościgu wodnego . Oczywiście Mistrz mógł rozegrać pościg na Jeziorze Solińskim, gdzie można by temu przedsięwzięciu zapewnić większy rozmacha i efektowniejsze tło. Byłyby oczywiście kłopoty bo tam jest trudno wjechać a jeszcze trudniej wyjechać . Zapewne kiedy ZN był w tamtych stronach Zalew Soliński jeszcze nie był napełniony i stąd zlekceważenie - ku mojemu ubolewaniu - tego akwenu .... wodnego .
Bóbrka ma ponadto tradycje literackie i być może one również miały wpływ na umieszczenie akcji wlaśnie tam, a nie gdzie indziej.
W XIX wieku gospodarzem tamtejszego majątku był nieco zapomniany komediopisarz Józef Bliziński:

./redir/pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Blizi%C5%84ski

Nb. tom jego listów, przeważnie zresztą pisanych w Bóbrce, wydany w 1975 r. przez Wydawnictwo Literackie Kraków udało mi się wyłabudać jakiś czas temu od pewnej Śmiertelnie Poważnej Instytucji...
Ponadto właścicielem Bóbrki w świetnej powieści Zygmunta Kaczkowskiego "Murdelio", był pan Marcin Nieczuja-Śląski, jej narrator. I pewna część akcji powieści dzieje się w Bóbrce.

[Robinoux]

[Z24]

[Robinoux]

[Even]

[Robinoux]

[Arturek28]

Ja całe dzieciństwo spędziłem w Bieszczadach.

[Berta von S.]

[Z24]

Umknęła mi ta rocznica, więc nie wpisuję jej do Kalendarium w Hyde Parku.
Ale należy przypomnieć, że
50 lat temu 4 sierpnia 1973 r. utworzono Bieszczadzki Park Narodowy .