[Berkut]

Przeczytałem książkę . Książka przypomina książki Nienackiego kryminalno -historyczne nie-samochodzikowe dla dorosłych . Czyli coś w rodzaju książki "Laseczka i tajemnica" .Mieszkam w Górach Świętokrzyskich , z balkonu wodzę doskonale klasztor na Świętym Krzyżu . Znam dobrze okolice , myślałem że miasteczko na B to Bodzentyn. Ale okazało się kompletnie inaczej . Przy okazji dowiedziałem się że w herbach większości miast powiatowych Świętokrzyskiego jest krzyż lotaryński (w 9 na 13 wszystkich powiatów). No tak, jakby nie było nazwa województwa pochodzi od klasztoru na Świętym Krzyżu położonym na Łysej Górze (Góry Świętokrzyskie , województwo Świętokrzyskie). Czyta się całkiem dobrze -będę czytał inne kontynuacje tego autora

[GrzegAleks]

Oceniam wersję poprawioną przez autora i opublikowaną bodaj w 2022 roku w wydawnictwie Saga.

Przygoda oparta na koncepcji rozwiązania zagadki, będąc zamkniętym w pociągu jadącym z Paryża do Warszawy. Samą ideę trzeba uznać za bardzo dobrą, wątpliwości budzą jednak niektóre naciągane i momentami naiwne działania bohaterów. Sam Tomasz z jednej strony na początku sprawia wrażenie trochę rozgoryczonego życie podstarzałego kawalera (super!), a z drugiej zachowuje się chwilami jak naiwny licealista. Powiedziałbym, że jest za bardzo Tomaszowy w relacjach z kobietami. Samo zakończenie jest niespodziewane i neutralizuje część zarzutów, które miałem. Sprawnie wprowadzono nowe technologie, acz należy pamiętać, że w chwili, gdy powstawała książka wyglądało to nieco inaczej niż obecnie.

Ciekawa kontynuacja, będąca nieco inną wersją zagadki kryminalno-historycznej. Ma wady, ale czyta się dobrze i z przyjemnością. Opowieść stanowi całość, ale nie wszystkie wątki wydają się być zamkniętymi. Czy inne tomy będą jakoś nawiązywać do tego?

[damarkos]

Dla mnie dobra pozycja. Ma sporo z oryginalnych Samochodzików, jeśli chodzi o postawę bohaterów. Tomasz zgorzkniały / naiwny romantyk to Tomasz jakiego znamy u Nienackiego. Sama zagadka poprowadzona poprawnie.

[MarekL]

Nigdy nie chciałem czytać kontynuacji, ale trochę przypadkiem trafiłem na ten wątek i widząc ile dobrego napisaliście o tej pozycji, postanowiłem spróbować.

Od samego początku widać, że autor naśladuje styl Nienackiego i nawet do pewnego stopnia mu się to udaje. W oryginalnych powieściach postacie są jednak przedstawione barwniej, a dialogi są żywsze. Tutaj niektórzy bohaterowie zostali przedstawieni ledwie kilkoma słowami. Np. Mirabela, która wyskakuje pod koniec nie wiadomo skąd i po co.

Oryginalny Samochodzik nie był też tak infantylny i zakompleksiony. U Nienackiego często udawał przed rozmówcami zagubienie i brak racjonalnego myślenia. Tutaj nie udaje, taki po prostu jest. Jego miotanie się i powtarzanie w kółko tego samego zaczyna w końcu nużyć. W ogóle nie czułem, że to ta sama postać.

Pomijając literówki itp. wychwyciłem parę innych błędów, np. po spotkaniu Fiolki Tomasz mówi "Wagony sypialne były przecież niedostępne dla pasażerów zwykłych wagonów i nie można się było do nich dostać korytarzem.", a później się okazuje, że jednak przejście jest możliwe - do czasu zamknięcia wagonu restauracyjnego przez inspektora. Gdzieś tam autor trzynasty wiek nazywa dwunastym i takie tam.

Niektóre fragmenty to grafomania, np. "Na wygaszonym ekranie monitora mknęły po nieboskłonie czarnego kosmosu niezliczone ilość gwiazd."

Może polecicie jakąś kontynuację, gdzie Tomasz jest bardziej samochodzikowaty?