Najbliższe sense filmu pt.: "Śladami Pana Samochodzika- Pojezierze Myśliborskie" w kinie Zamek (Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie):
21 marca (wtorek), godz. 18:00
22 marca (środa), godz. 17:00
23 marca (czwartek), godz. 18:00
24 marca (piątek), godz. 17:00
25 marca (sobota), godz. 17:00
Jednocześnie pokaz filmu w DK w Dębnie został przeniesiony na 16 marca 2023 roku na godz. 17.
Wywiad z Robertem Lewandowskim, producentem filmu dokumentalnego „Śladami Pana Samochodzika – Pojezierze Myśliborskie”
Cz. 1.
Fot: Beata Bogusławska
1.Forum Miłośników Pana Samochodzika: Z pewnością w dzieciństwie czytałeś samochodziki Zbigniewa Nienackiego. Która część podoba Ci się najbardziej? Czyżby była to „Księga strachów”?
Robert Lewandowski: Tak oczywiście w dzieciństwie zaczytywałem się w powieściach Nienackiego. Pierwszego „Samochodzika” dostałem pod choinkę miałem wtedy 11 lat, było to w 1979 roku. Potem przyszły kolejne, również te wcześniej wydane, aż do księgi ze Złotą Rękawicą. Ostatnią powieść w całości napisaną przez Nienackiego, czyli „Pan Samochodzik i człowiek z UFO” przeczytałem już jako dorosły człowiek z sentymentu do naszego bohatera.
Rzeczywiście uważam, że najciekawszą powieścią z całego cyklu jest właśnie „Księga strachów”, gdyż łączy w jednej powieści wiele materii. W każdym „Samochodziku” mamy zawsze jakieś tajemnicze historie, rozwiązywanie zagadek czy poszukiwanie skarbu. W „Księdze strachów” mamy dodatkowo elementy sensacyjne, walkę z obcym wywiadem itp.
2.Jakie książki przygodowe, oczywiście oprócz powieści Zbigniewa Nienackiego, najchętniej czytywałeś w dzieciństwie?
Książki uwielbiałem czytać od dziecka. Dość napisać, że w czasach, gdy byłem w szkole podstawowej nauczyciele zachęcali nas do rywalizacji, kto przeczyta ich najwięcej. Nie chwaląc się byłem zawsze w czołówce w klasie 😉 Oprócz powieści Nienackiego czytałem oczywiście Szklarskich i serię o Tomku Wilmowskim, cykl powieści westernowych Wiesława Wernica, ale także Fiedlera, Centkiewiczów, Niziurskiego czy też pozycje klasyczne autorów zagranicznych Juliusza Verne, Stevensona czy Karola Maya.
3.Jesteś producentem filmu dokumentalnego „Śladami Pana Samochodzika – Pojezierze Myśliborskie”. Jest to pierwszy film dokumentalny związany wyłącznie z Panem Samochodzikiem. Czy jesteś pomysłodawcą powstania tego filmu? Czy od dawna miałeś w planach realizację takiego przedsięwzięcia?
Tak, rzeczywiście jest to pierwszy i jedyny film dokumentalny oparty o motywy powieści o Panu Samochodziku. Ponieważ zawodowo jestem od 30 lat związany z branżą medialną i reklamową od zawsze marzyłem, aby zrobić coś, co mogłoby upamiętnić mojego idola z dzieciństwa. Bo mogę śmiało powiedzieć, że Pan Samochodzik był takim moim idolem. Spotykając się zawodowo z kolegami z branży poddałem myśl, że może warto byłoby przenieść na ekran filmowy „Księgę strachów” choćby w skromnej wersji dokumentalnej. Pomysłowi temu nadał odpowiedni sznyt filmowy Witold Dusiński - operator i reżyser z którym od lat współpracuję i tak powstał film inspirowany powieścią.
4.Co stanowiło największą barierę w realizacji tego projektu?
Największą barierą jak to zwykle bywa była kwestia zdobycia środków finansowych. Bo produkcja godzinnego filmu na tak rozległym terenie jak Pojezierze Myśliborskie, musiała generować koszty i tak zresztą było. Na szczęście udało nam się wygrać konkurs w Zachodniopomorskim Funduszu Filmowym i tak pozyskaliśmy środki, aby rozpocząć produkcję. Potem już poszło łatwiej – pomogły gminy z Pojezierza Myśliborskiego i sponsor komercyjny firma PGE.
5.Jak długo trwała realizacja filmu? Ilu wymagała plenerów, ilu godzin zdjęciowych?
Produkcję filmu rozpoczęliśmy już w lipcu 2020 roku, kiedy to po raz pierwszy pojechaliśmy na Pojezierze Myśliborskie. Przez okres wakacji prowadziliśmy dokumentację terenu i zbieraliśmy materiały do filmu i na scenariusz. W maju 2021 roku złożyliśmy wniosek do Funduszu Filmowego na konkurs. Z uwagi na pandemię konkurs został rozstrzygnięty dopiero w sierpniu, więc w tym roku zdążyliśmy wykonać tylko kilka ujęć. Dopiero w 2022 roku, od czerwca do września, powstawały właściwe zdjęcia do filmu. Potem aż do zimy postprodukcja. Łącznie więc można powiedzieć, że film powstawał przez prawie 3 lata. Przejechaliśmy podczas produkcji filmu ponad 5 tys. km i zrealizowaliśmy 25 pełnych dni zdjęciowych. Aby porównać nakład pracy możemy powiedzieć, że przeciętny film fabularny w okresie zdjęciowym powstaje przez około 60-90 dni zdjęciowych. Tak więc produkcja takiego filmu dokumentalnego jak nasz, to 1/3 produkcji filmu fabularnego, który powstaje przy udziale wielu osób. Oczywiście wszystko zawsze zależy od finansów, co determinuje szybkość pracy. My nie mieliśmy ich za dużo, no i nasza ekipa była też dużo skromniejsza jeśli chodzi o skład osobowy.
Od lewej: producent Robert Lewandowski, narratorka Maria Szponar, reżyser Witold Dusiński
Fot: Beata Bogusławska
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.
w dzieciństwie zaczytywałem się w powieściach Nienackiego. Pierwszego „Samochodzika” dostałem pod choinkę miałem wtedy 11 lat, było to w 1979 roku. Potem przyszły kolejne, również te wcześniej wydane, aż do księgi ze Złotą Rękawicą. Ostatnią powieść w całości napisaną przez Nienackiego, czyli „Pan Samochodzik i człowiek z UFO” przeczytałem już jako dorosły człowiek z sentymentu do naszego bohatera.
