[Z24]

[John Dee]

Nie ma najmniejszej wątpliwości, że Słupia jest miejscem akcji “Podniesienia”, gdyż wszystkie wymienione w książce jej “dzielnice”, Brzostówki, Zimna Woda, Modła, Gaj Daleki, można odnaleźć na mapie i to wyjątkowo bez typowych dla Nienackiego zniekształceń.

Nietajenko też ma oczywiście rację, pisząc, że “wieś wsi nierówna”, a dziennikarz działu rolnego “Gazety Robotniczej” odwiedził ich na pewno wiele, więc miał co porównywać. Ale Brzostówki to jednak inna historia. Nieciekawie położona w szczerym polu ("Co za wieś, ciągle wiatr i wiatr" powtarzała jego matka”), była sceną poważnych upokorzeń dla młodzieńca. W tym świetle “Podniesienie” wydaje mi się być głównie swego rodzaju Katharsis, którym próbował oczyścić się z nagromadzonych emocji, dojść do ładu ze swoimi przeżyciami i wspomnieniami. Zrobił to bezkompromisowo, nie oszczędzając nikogo, szczególnie siebie samego, i jeśli jest coś, co tę książkę ratuje, to właśnie ta bolesna i zaskakująca bezkompromisowość.

[Berta von S.]

Przeczytałam dopiero niedawno (dzięki Milady!).

Jakoś nie bardzo podobała mi się ta książka. Czułam się zmęczona i zirytowana niekończącymi się poszukiwaniami legendarnego jeometry… A przedstawiony w Podniesieniu obraz mieszkańców wsi był mocno odrzucający. Niby wiele z elementów tego obrazu znaleźć można i w Skiroławkach, ale tam nie rażą (zastanawiam się dlaczego), tu miałam tylko poczucie prostactwa i patologii.

Bliżej końca trochę lepiej, bo wszystko było już tak przerysowane, że akcja stopniowo nabrała charakteru totalnej groteski. Ale i tak jestem na nie.

Nie pojmuję, co niektórych (w sumie głównie Zeta) tak w tym „dziele” zachwyciło. Zgadzam się jedynie co do zdziwienia, że w tamtym czasie ktoś to wydał, bo czytając tę książkę człowiek zaczyna tęsknić za przedwojennym światem, w każdym razie Dziedziczka wydaje się na tle całej tej menażerii kwiatem na bagnach...

[airski]

Bardzo dawno to czytałem, ale zgadzam się z Bertą. To jest kiepska książka.

[Berkut]

Przeczytałem "Podniesienie" . Początek jest niezły , ale w pewnym momencie zaczynają się dialogi kręcące się wokół jednego tematu ,jakoś tak się zapętliło, że miałem dość , zacząłem połykać strony żeby to tylko dokończyć .
Pojawił się Bachura z bimbrownią (czyli powiązanie z Uroczyskiem ).
Pojawił się też wątek ukrywania- zabijania Żydów przez ludzi mieszkających na wsi ( podobnie jak w "Liściach dębu").
Nienacki chyba wiele nie musiał wymyślać , napisał to co widział swoimi oczami . Wszystkie te rozmowy , reformę rolną, żydowskie dramaty -wieś po zakończeniu wojny .
Równie dobrze można opisać rozmowy blokersów o tym ile wychlali, i komu spuścili łomot , wszelkiej maści dysputy o polityce tubylców miast i wsi , pryszczatych gimnazjalistów o muzyce i laskach zaliczonych na jakiejś imprezie itp. Nie kręci mnie taka literatura , nie podoba mi się .
Wolę coś ciekawszego niż zwykłą szarą rzeczywistość .

[michaŁ]

Ja bym tego tak nie krytykował. Powiem więcej, dziwi mnie tak krótkowzroczne spojrzenie. Dzięki Jego relacji o tamtej rzeczywistości, masz możliwość ją zobaczyć.
Blokersów widzisz przez okno i dlatego nie musisz o nich czytać.
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. I czasu urodzenia.

[bans]

[John Dee]

[Yvonne]

[Z24]

Odniesienia do znakomitego dzieła Reymonta są jak najbardziej na miejscu, gdyż akcja "Podniesienia" toczy się w mniej więcej tym samym rejonie. Lipce chyba nawet raz są wspomniane w powieści.

[irycki]

[Hebius]

[Berta von S.]

Czyli odniosłeś podobne wrażenie - że dawna arystokracja pozytywnie wypada na tle budowniczych nowego systemu?

[Hebius]

Ale to chyba nie było do końca zamierzone. Dziedziczka w pierwszej scenie, z przemową o zasługach rodu, wypadła Nienackiemu dość papierowo. Życia nabrała dopiero przy opuszczaniu dworu, gdy żegna rodzinny dom całując próg i wypinając się tyłkiem na chłopów.
Chociaż ogólnie to on faktycznie potraktował ją dość ulgowo - jedna normalna figura na tle groteski. Bo chłopi są niewiele lepsi od zwierząt, a nowa władza się miota przez trzy dni bezsensownie w poszukiwaniu jeometry.

[batura]

Druga "dorosła" książka zaliczona.

Jak dla mnie trochę surrealistyczna, ale i czasy opisywane są już dla mnie tak odległe, że aż mało realne (chociaż wojna jeszcze 2 miesiące temu była też czymś nierealnym).
Jak ktoś lubi "Konopielkę", "Samych Swoich" - ja lubię - nie będzie zawiedziony.