Kynokephalos - 2022-11-16, 19:18 Temat postu: Wiersze satyryczne Rozwijając informacje z wątku: https://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?t=2238&start=11
Konkurs ogłoszono w styczniu 1950 roku, w numerze 3: „Szpilki”, nr 3(442) rok XVI, 15 I 1950, str. 6. 
Strona daje przy okazji wyobrażenie o ówczesnym charakterze „Szpilek”. To jeszcze nie było to pismo o niezłym poziomie literackim i humoru, o jakim (mając na myśli lata '70 i '80) pisał kiedyś Z24. W czasach o których tutaj mówimy, mimo że również gościło na łamach znane nazwiska, w większości publikowało nachalną satyrę - nierównego lotu - na Amerykanów, Anglików, pozostałych imperialistów i wreszcie rodzimych spekulantów i wyzyskiwaczy (chyba w takiej kolejności). *** Na konkurs wpłynęło wiele zgłoszeń, a rozstrzygnięto go w kwietniu (nr 15/1950): „Szpilki”, nr 15(454) rok XVI, 9 IV 1950, str. 11. 
Inicjatywa okazała się owocna również w szerszej perspektywie, bo na liście laureatów da się znaleźć ze dwa inne znane później nazwiska. *** Zwycięska fraszka Nienackiego (Nowickiego) pojawiła się w kolejnym numerze, 16/1950: . . . .B O M B A Od pewnego czasu Ameryka grozi, że, gdy zechce ― wszystkich wyśle nas... do Bozi. Czyżby więc naprawdę bomba wodorowa? ― ― ― ― ― ― ― ― ― Bomba? Owszem, tylko, że p r o p a g a n d o w a. ZBIGNIEW NOWICKI (godło „Gniew”) „Szpilki”, nr 16(455) rok XVI, 16 IV 1950, str. 9. 
======================================================================================= Pozdrawiam, Kynokephalos Kynokephalos - 2022-11-17, 17:35 Dalej rozwijając informacje z wątku: https://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?t=2238&start=11
Oprócz konkursowej fraszki „Bomba”, wydrukowano wiersz Nowickiego w dziale „Kolumna naszych czytelników” (nr 26/1950): WYCIECZKA W ZAKOPANEM Chcieli pojechać na Gubałówkę. (Orbis urządza dziś tam majówkę) Przed kasą ogon, więc stali, stali... Brakło biletów. Nie pojechali. Chcieli pojechać do Kościeliska. (Piękne widoki i góry z bliska). Przed kasą jednak ogon. Więc stali... Brakło biletów. Nie pojechali. Myśl nowa przyszła komuś do głowy: „A gdyby jednak tak... na Kasprowy?!” Dobrze! Przed kasą Ogon. Więc stali... Brakło biletów. Nie pojechali. Do domów wrócić wieczorem chcieli, lecz w P.K.S-ie nie przewidzieli, że i tam ogon. Kleli i stali... Brakło... jak zwykle. Nie pojechali . . . . . . .(nad. Zbigniew Nowicki, Zakopane) „Szpilki”, nr 26(465) rok XVI, 25 VI 1950, str. 11. 
======================================================================================= Pozdrawiam, Kynokephalos Szara Sowa - 2022-11-17, 18:31 Fanem poezji nie jestem, ale za odgrzebanie takiej specyficznej twórczości przesyłam zapomogę! 
Protoavis - 2022-11-17, 20:20 Nienacki w nie byle jakim towarzystwie. Włodzimierz Scisłowski: ./redir/pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82odzimierz_Scis%C5%82owski Szara Sowa - 2022-11-17, 20:58
Byłem za młodu na jego spotkaniu autorskim. Ze szkoły namawiali... 
Kynokephalos - 2022-11-18, 20:00 Dalej rozwijając informacje z wątku: https://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?t=2238&start=11 (A przy okazji możemy prześledzić zmiany miejsca zamieszkania Zbigniewa Nowickiego/Nienackiego w tym czasie. W pierwszej połowie 1950 roku jako adres podawał Szpital miejski w Zakopanem lub po prostu Zakopane, w drugiej połowie - Tuszynek (to nazwa kilku sąsiadujących ze sobą wsi i osiedli niedaleko Rzgowa, na południe od Łodzi), a później, w roku 1951: Zgierz na północ od Łodzi.) ***
Zbigniew Nowicki kilkakrotnie (numery 27, 30, 34) pojawił się w rubryce „Poczta Szpilek”, gdzie autorzy, którzy nadesłali byli swoje teksty, najczęściej z rozczarowaniem czytali: „nie skorzystamy”, „pomysł wtórny” itp. „Szpilki”, nr 27(466) rok XVI, 2 VII 1950, str. 10. 
(Ten zamieszczony już wierszyk to „Wycieczka w Zakopanem”.) „Szpilki”, nr 30(469) rok XVI, 23 VII 1950, str. 10. 
„Szpilki”, nr 34(473) rok XVI, 20 VIII 1950, str. 9. 
*** Raz (nr 39/1950) obiecano Nowickiemu druk wiersza, ale nie znalazłem go w żadnym numerze pisma: „Szpilki”, nr 39(478) rok XVI, 24 IX 1950, str. 10. 
*** Później zapowiadano fraszki Nowickiego jeszcze dwukrotnie (3/1951 i 6/1951) „Szpilki”, nr 3(495) rok XVII, 21 I 1951, str. 11. 
„Szpilki”, nr 6(498) rok XVII, 11 II 1951, str. 10. 
*** I znowu, jak się zdaje, nic z tego nie wyszło, ...
Zbigniew Nowicki LIST DO REDAKCJI „SZPILEK” Żyjemy w nowych i lepszych czasach. Więc, że... talenty, że... drzemią w masach, Że trza ujawnić, że pomóc trzeba... (nowe talenty nie płyną z nieba) że jednym słowem: piszcie do „Szpilek”! Zacząłem pisać wiersze i tyle. Odpowiedź brzmiała: „N” — dziękujemy. Satyry pójdą. Wydrukujemy”. Płyną tygodnie, czas szybko leci... Wnet mija tydzień, drugi i trzeci, znów tydzień mija... „Szpilki” kupuję lecz czuję jak mnie każda a nich kłuje; bo znów jak zwykle, mimo zapewnień nie ma mych satyr. Lecz to nie kres, nie! Nadzieja każe poczekać jeszcze. Więc czekam: kwartał, dwa — że się streszczę... I wizje złudne rozum mi psują, że w końcu jednak mnie wydrukują. Wciąż biorę numer i pełen tremy czytam: „Naiwny” — wydrukujemy”. Mija rok cały. (Losy fatalne! Moje satyry wciąż aktualne) ― ― ― ― ― ― ― ― ― ― ― ― ― Dziś już przywykłem... dziś już bez drżenia czytam „Szpilkowe” ex — zapewnienia, Ponieważ jednak ostra krytyka jest pożądana i jej taktyka w tym się zasadza by nie próżnować lecz zło wytykać, tudzież piętnować, czekam więc, drżący, znaku na niebie CZY „SZPILKI” W KOŃCU UKŁUJĄ... SIEBIE. Od redakcji: Ukłuliśmy się. A teraz, kol. Nowicki. małe wyjaśnienie. Utwory Wasze zostały zakwalifikowane do „Kolumny Czytelników” i czekały na swoją kolejkę. Tymczasem redakcja po dojrzałym namyśle ― postanowiła kolumnę tę zlikwidować, utwory Czytelników drukować — o ile się do druku nadają — razem z innymi tekstami „starych” satyryków, nie zaś na wydzielonyn miejscu. Wasze złożone u nas wiersze niestety nie spełniają jeszcze naszym zdaniem warunków druku poza „Kolumną Czytelników”. Mamy nadzieję, te następne spełnią te warunki i prosimy o dalszą współpracę. „Szpilki”, nr 23(515) rok XVII, 10 VI 1951, str. 9. 
======================================================================================= Pozdrawiam, Kynokephalos Berta von S. - 2022-11-21, 01:54
Rozumiem, że ja tu czyjąś wypowiedź przytaczam, ale nie pamiętam czyją - profesora Kmiecińskiego?
Całkiem zgrabny.
W każdym razie dużo lepszy niż te białe wiersze z wątku "poezje liryczne". Kynokephalos - 2022-11-21, 16:18 Ja też zastanawiałem się, skąd to wiecie. Pozdrawiam, Kynokephalos Berta von S. - 2022-11-23, 01:48
Ale Ty przynajmniej - w przeciwieństwie do mnie - wiesz, skąd tą wypowiedź cytowałeś.
John Dee - 2023-03-08, 09:44
Czego on tam więc szukał? To musiało być krótko po jego niechlubnym powrocie z Moskwy - czyżby przebywał tam w ramach jakiejś politycznej reedukacji? Bo następnie znalazł zatrudnienie w Głosie Robotniczym. Ciekawa zagadka. Niewiele wiemy o tym, jak dokładnie spędził lata pięćdziesiąte. Z24 - 2023-03-08, 11:09
Jak gdzieś tu czytałem, miał początki gruźlicy, co by mogło wyjaśniać ten szpital miejski w Zakopanem. Chyba że po prostu złamał nogę na nartach. Gdzieś jeszcze za Gierka czytałem, że ów szpital w sezonie zużywał najwięcej gipsu chirurgicznego w Polsce. W Zgierzu - robota, perypetie mieszkaniowe albo hmm... sercowe. Ciekawe rzeczywiście.
A przecież wtedy został dziennikarzem i pisarzem, czyli tym czym był przez resztę życia. John Dee - 2023-03-08, 17:10
Niemniej - jeśli Łodzianin pod dłuższym pobycie w Moskwie znalazł się nagle w takich pipidówkach, to nic dziwnego, że miał czas na pisanie wierszy. 
Berta von S. - 2023-03-08, 23:46
W wywiadzie ze szwagrem była mowa o leczeniu gruźlicy i zdjęcia z Zakopanego się w tym kontekście przewijały.
Może tam coś akurat taniej wynajął? Zgierz to przedmieścia Łodzi, miejskim tramwajem tam można było dojechać, więc to trochę jak przeprowadzka do dalszej dzielnicy. John Dee - 2023-03-10, 08:32
Należy również pamiętać, że zaledwie rok później ożenił się z panią Heleną, co być może pomogło rozwiązać jego problem mieszkaniowy. Pragnienie powrotu do Łodzi mogło nawet mieć wpływ na decyzję wstąpienia w związek małżeński. 
Jak zwykle, czym mniej faktów tym większa przestrzeń na domysły.
Z24 - 2023-03-10, 19:38 ZN usiłował się wepchnąć do zawodowców, a odsyłali go do kategorii czytelników. Nie dziwię się wcale. Był facetem bez dorobku literackiego, a debiut w tamtej epoce był cholernie trudny, szczególnie w Łodzi. Była ona wtedy kulturalną stolicą Polski i konkurencja była jak jasna cholera. Jakiś czas temu wpadła mi w ręce pewna pozycja na ten temat. Jeszcze nie przerobiłem, czeka swojej kolejki, ale od lawiny zamieszczonych tam nazwisk w głowie się kręci.... |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
