irycki - 2021-10-21, 19:23 O ile dobrze zidentyfikowałem fragment, to panna Krysia przecież wtedy ściemniała. Powiedziała po prostu pierwsze co jej przyszło do głowy, mogła się nie zastanowić na problemem dostępności rydzów o tej porze roku. Chemas - 2021-10-21, 19:25
Zgadza się, ale jakoś te rydze mnie w lipcu czy sierpniu uderzyły. Mogły być kurki 
Przecież się nie czepiam 
Berta von S. - 2021-10-22, 23:00
Uff, to mi ulżyło! Bo już pomyślałam, że te rydze miały dla akcji, jakieś kluczowe znaczenie, a scena ich zbierania została szczegółowo opisana. Więc mnie zaniepokoiło, że już nawet własnej książki nie pamiętam...
Z24 - 2021-12-08, 22:43 Jest w powieści kilka słabszych momentów, ale jeden mnie irytuje i budzi żywiołowy sprzeciw. Chodzi o scenę, kiedy hipis rozpracował detektywów amatorów i po dobiciu targu zaprasza Mata i Wikę na łyk wina Wina. No i Mat, cholerny hipster i sarkofag minoderii oświadcza, że nie lubi alpag i łyka tak z uprzejmości i żeby pracować pod przykrywką. Jak on przeżył studnia w latach 80-tych i w ogóle LO? Mamrot był ulubionym i niezbędnym dla prawdziwych turystów napojem chłodzącym, bo trudno urządzać większe ekspedycje po gorzale. A paciugi były tanie, bezpieczne w użyciu i można było je kupić nawet w pierwszym lepszym wiejskim sklepiku. ...Tak niby wybrzydzał, ale przecież dopiero po paru guldenach tego Ichoru przyszło mu na myśl, żeby nagle pocałować Wikę. John Dee - 2022-06-12, 08:06 W swojej recenzji książki Emila Roszewskiego wyraziłem swego czasu wątpliwości, czy wartość zabytkowa srebrnego kura mogła być aż tak wysoka, by posłużyć jako motor napędowy powieści. https://pansamochodzik.net.pl/viewtopic.php?p=360343#360343 Jednak kilka dni temu, zwiedzając Muzeum Düsseldorfu zauważyłem zabytek bardzo podobny do powieściowego kura: Schützenvogel der St. Sebastianus-Bruderschaft. 
Z tego co czytam to obiekt rzeczywiście pod każdym względem bardzo wartościowy, warty mały majątek. Tak więc, Emilu, odwołuje swoje zastrzeżenia, kur może być rzeczą niezwykle cenną i odpowiednio nadaje się bardzo dobrze na “MacGuffina” powieści.
https://emuseum.duesseldorf.de/objects/301693/schutzenvogel-der-st-sebastianusbruderschaft-und-kleinod-d https://ur-pk.facebook.com/stadtmuseumduesseldorf/videos/sch%C3%BCtzenvogel-der-st-sebastianus-bruderschaft-und-kleinod-der-jakobe-von-baden/2951546378432886/ Berta von S. - 2022-06-12, 20:37
Ufff!!! Piękny ten kur i zupełnie inny od tych, które widziałam. Dziwny ma ogon - taki wydłużony, trochę jak sroka.
irycki - 2022-06-12, 20:42
Bo to jest Srebrna Sroka - symbol Bractwa Srokowego 
John Dee - 2022-06-12, 22:19
Berta von S. - 2022-06-14, 01:27
A racja! Nie przyszło mi do głowy, że kur może być tak egzotyczny.
Kynokephalos - 2022-06-14, 06:57
Rzeczywiście, tak mówią. Ale trudno mi ujrzeć w tej sylwetce papugę. Bardziej przypomina mi synogarlicę. Pozdrawiam, Kynokephalos Berta von S. - 2022-06-14, 22:03
Też miałam takie skojarzenie, patrząc na sylwetkę i głowę, że jakby synogarlica z ogonem sroki.
Ale dziób ma faktycznie bardziej papuzi. Kynokephalos - 2022-06-16, 06:08 Jeśli to miała być papuga, lub inny egzotyczny ptak, to możliwe, że szesnastowieczny artysta-rzemieślnik wykonał figurkę z pamięci, z opisu, lub na podstawie jakichś - niedokładnych może - sztychów. Te szczegóły, których nie znał, domniemał kierując się wyglądem rodzimych gatunków. Pozdrawiam, Kynokephalos irycki - 2022-06-16, 07:36 Zapewne tak. Wystarczy popatrzeć jak na średniowiecznych obrazach przedstawiane są słonie czy hipopotamy
W porównaniu z nimi to ta papuga to nic 
Berta von S. - 2022-06-16, 17:37
Ooo, obejrzałabym chętnie takie hipopotamy! Albo inne średniowieczne egzotyki sklejone z kilku gatunków. Pamiętam, że lubiłam sama kiedyś takie rysować.
Kynokephalos - 2022-06-16, 20:56 Są do obejrzenia różne, dziwniejsze i mniej dziwne, „bestiariusze”. 
Na przykład „Liber de bestiarum natura” w Aberdeen: https://www.abdn.ac.uk/bestiary/ms24 Tamże papuga: 
Albo ten będący częścią kodeksu w British Library: http://www.bl.uk/manuscri...12_c_xix_fs001r Papuga: 
Jest nawet trochę podobna do tej od świętego Sebastiana. Hipopotam zaś, jak sama jego nazwa podpowiada, wygląda tak: 
(„Physiologus”, Lipsk, https://digital.ub.uni-leipzig.de/mirador/index.php) Ale to już raczej ekstremum. Pozdrawiam, Kynokephalos John Dee - 2022-06-16, 21:55
Berta von S. - 2022-06-17, 23:06
Dzięki, Kyno! Hipopotam jest uroczy.
A ta kodeksowa papuga faktycznie podobna do kurkowej. I słodki słonik w bestiarium.
Intryguje mnie to białe stworzenie pożerające (jaszczurkę?) ze szczeciną/łuskami na grzbiecie? Kynokephalos - 2022-06-18, 00:27
To krokodyl. Pod obrazkiem jest opis sytuacji: „Inne zwierzę żyje w rzece Nil, które nazywa się hydra [hydrus]. Physiologus mówi o nim z tego powodu, że jest ono wrogiem krokodyla [crocodilus]. I taką ma naturę i zwyczaj: kiedy widzi krokodyla na brzegu rzeki, śpiącego z otwartą paszczą, podchodzi i pokrywa się błotem mułu, by łatwo wślizgnąć się do jego gardła, i wskakuje do jego paszczy; krokodyl wtedy połyka je żywe; ono jednak przeżerając wszystkie jego trzewia wychodzi żywe z kiszek martwego już krokodyla przez wewnętrzne powłoki.” Pozdrawiam, Kynokephalos Berta von S. - 2022-06-18, 11:10 Na krokodyla bym nie wpadła!
Cwana ta hydra i groźna. Słusznie jej każą urywać łeb w kołysce.
John Dee - 2022-06-18, 16:11
Ptak z całą pewnością przedstawia papugę, dokładniej mówiąc aleksandrettę. Na dworach rycerskich ten egzotyczny ptak stanowił symbol statusu. 
Papugi pojawiają się mi. na rysunkach w słynnym średniowiecznym Kodeksie Manesse 
oraz traktacie o hodowli sokołów (“De arte venandi cum avibus”), którego autorem był sam cesarz Fryderyk II. 
Średniowieczne straże obywatelskie organizując turnieje strzeleckie przejęły wiele zwyczajów od rycerzy i wygląda na to, że papuga była jednym z nich. Ich bractwa nazywały się Papageiengilde, Papageiengesellschaft albo Papacompani. Strzelano do papug drewnianych, a przechodnią nagrodą króla strzelców - “Papageienkönig” - była, rozumie się, cenna, srebrna, czasem i pozłacana papuga. A że te turnieje w Europie Zachodniej były bardzo popularne, niemało tych ptaków ocalało. 
Informacje i zdjęcia zaczerpnąłem głównie z opracowania “Der älteste Schützenvogel aus Buxtehude?”, którego autorem jest Reinhard Dzingel. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
